Sinir...

Dün geceden beri bi tuhafım kendimle dövüşüyorum geleceğe dair hazırlıklar somutlaştıkca ben kendime sinir olmaya başlıyorum. İstediğim gibi kendimle ilgilenemiyorum; vakitsizlikten mi diye düşünüyorum hayır değil sadece konsantrasyonsuzluktan. İrademe söz geçiremiyorum ve istediğim gibi bir gelin olamayacağım korkusu her yanımı kaplamış durumda. Hedeflerime ulaşamayacakmışım gibi hissediyorum sinirim bozuluyor. Tek bildiğim şu anda kendimi sevmiyorum. Keyifli hissetmem gereken zamanlarda kendimle kavga ediyorum. Bu kadar zor olmamalı isteklerimi gerçekleştirmek. Bu kadar imkansız olmamalı konsantrasyonumu geri kazanmak. Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişken düşmemeli gardım, kötü hissederek, kendimi yarım hissederek evlenmemeliyim. Herşey içime sinmeli, silkelenip kendime gelmeliyim ama o gün bugün değil belli ki :(