Gidelim buralardan...

Başlıktan da anlaşılacağı üzere içimdeki ses kalk git buralardan, kaç kaçabildiğin kadar uzaklara diyor. Kendimle savaş halinde olduğum böyle dönemlerde kimseye görünmeden, hayatımda tek bir konuya konsantre olarak hareket edebilmeyi o kadar çok istiyorum ki. Bunu etrafımdaki kişiler, sevdiklerim duysa eminim bana çok kızarlar bizi hayatında istemiyor musun kafandakileri bizimle paylaşmıyorsun diye ama bilmezler ki benim olayım farklı. Ben kendime çeki düzen vermeye çalışırken zaten yeterince kendimi hırpalıyorum bir de üzerime çöken kasvet ve asabiyetle onları da hırpalamak istemediğim için uzakta olmayı tercih ediyorum. Neyse dahada depresif bir moda girmeden içimdeki kaçma arzusunu dizginlesem iyi olacak.

Bugün güneş yüzünü gösterdi her ne kadar soğuk bir rüzgar eşliğinde olsa da daha aydınlık bir güne uyanmış olmak güzel oldu, havaların güzelleşmesi demek dışarıda daha rahat hareket edip uzun yürüyüşler yapabileceğim demek oluyor ve bu da beni içten içe umutlandırıyor :)

Umutlarımızın ve mutluluğumuzun arttığı, bol güneşli güzel günler hepimizin olsun...