Olacak Sanki...

İçimdeki kaçma istediğini mümkün olduğu kadar dizginledim ama sıkıcı, yoğun iş ortamı ve soğuk, kapalı hava beni zorlamaya devam ediyor. Kararlıyım teslim olmayacağım; bir hafta on gün kadar sonra şehir dışına çıkma ihtimalim olabilir, her ne kadar kafama göre takılamasam da benim için değişiklik olur diye düşünüyorum...

Bir kaç gündür yediklerim noktasında düzen kurmaya başladım gibi, hatta bir iki kıyafetim sanki eskisi kadar sıkmıyor beni. İnsanın yanında bu konuda ortak amacı olan birilerinin olması iyi bişey. İşyerinde yaz ayında evlenecek olan bir arkadaşım var ve o da düğün zamanına kadar 3-5 kilo vermeye çalışıyor şimdilerde bu konuda birbirimize yoldaşlık ediyoruz.

Hoş onun vermeyi amaçladığı rakamlarla benim amaçladıklarımı kıyaslarsak kendimi yüksek bir binanın tepesinden atmam gerekir ama vazgeçmek yok bi şekilde elimden geleni yapacağım her ne yaparsam yapayım şimdiki halimden daha iyi olacağını biliyorum. Birsüredir evlenecek olan bu yoldaşımla birlikte öğle yemeklerinden sonra çok uzun olamasa da yürüyüşler yapıyoruz. İş yerimizin bulunduğu sitenin çevresinde tur atarak az da olsa hareketlilik kazanmaya çalışıyoruz. Yürüyüşler işi yarıyo buna eminim psikolojik midir bilmem ama kendimi fiziken daha dinç hissettiğimi bile söyleyebilirim :) Bir iki haftaya kadar daha sıkı bir rejimle ve yoğun tempolu bir spor eşliğinde listeler tutarak yoluma devam edeceğim.

Bu arada değinmeden geçemiyeceğim bloğu açtığım gün itibariyle hemen yorumlar gelmeye başladı ve bu beni çok mutlu etti. Yazdıklarını çok yakından takip ettiğim kişileri şimdi bana yorum yazarken görmek evimde misafir ağırlıyormuşum gibi hissettirdi bana, ne diyebilirim kii beni anladığınızı ne düşündüğümü tahmin ettiğinizi biliyorum. İyi ki varsınız teşekkür ederimmm...