ve yine bir yolculuk...

se bir yanım eksik...

bugün sevgilişimi ailesinin yanına gönderdim kilometrelerce uzağımda şimdi... askere gidiş için son hazırlıklarını yapmaya kendini bu zorlu sürece hazırlamaya çalışacak canımıniçi... bu belirsizlik beni deli ediyor, prosedürlerden yoruldum; öncelikle sınava girilecek sonra yine beklemeye geçilecek ve sonrasında kaderimizi belirleyecek olan karar açıklanacak. 5 ay ya da 12 ay... yakınımda mı olacak uzağımda mı ... kafamda bir sürü soru var, endişelerim var ama bunları yansıtmamam, pozitif olup sevgilişimi yüreklendirmem gerekiyor.

bugün canımı otobüse bindirdikten sonra boğazıma bir şey düğümlendi oysaki ben onu belirli aralıklarla işi için şehirdışına yolcu eden biriyim. bu seferki uğurlama her nekadar öyle olduğunu düşünmek istemesemde farklı olduğunu belli ediyordu. sağlam durmak soğukkanlı olmak istiyorum ama içim inceden sızlıyor. bir hafta kadar sonra bende aşkımın yanına asıl askerlik uğurlamasını yapmaya gideceğim ve asıl zorluk orda yaşanacak. herkes hüzünlenip sessizleşirken ben o sessizliğin içinde aşkım boğulmasın diye sağlam durmaya onu yüreklendirmeye çalışacağım. henüz hiçbirşey belli değil ve belkide ben fazla karamsar düşünüyorum bunu farkedince de suçluluk duyuyorum. aşkımında dediği gibi iyi düşünelim iyi olsun ve bizim için en hayırlısı neyse o olsun... dileğim yeterki canımıniçi iyi ve sağlıklı olsun... ben onu ne kadar olursa olsun beklemeye razıyım...